Kedeng kedeng, kedeng kedeng

Waar ben ik aan begonnen?

Ik wel het geluk dat ik met 2 engelssprekende meiden uit Zwitserland in 1 4 persoonscabine terecht ben gekomen, maar wat een klein k-hokje (ja Sander, nog kleiner als wat wij hadden) en stinken; stinken!!!

Af en toe lijkt het wel of onze airco het niet meer doet en desondanks mag geen enkel raampje worden opgezet.

We moeten met 36 mensen 2 toiletten delen, welke af en toe om een duistere reden gesloten zijn (bij het maken van dit verslag is mij duidelijk dat 20 min voor elke stop de deuren worden gesloten zodat evt zwartrijders zich hier niet kunnen verschuilen).

Onderweg verandert er maar weinig aan het beeld buiten; bomen, grasweides, bomen, een verdwaalt huis, grasweides en een hoop oude rotzooi (halve huizen en kapotte treinen).

- Ik ontdek gisteren dat ik mijn laatste treinticket mis van Ulan Bator naar Beijing hetgeen mij niet lekker zit.
- Tevens blijkt uit het reisschema in de trein dat we om 06.03 uur lokale tijd zullen arriveren in Irkutsk, terwijl in mijn papieren staat dat de trein arriveert om 06.45 uur en wordt opgehaald door een andere lokale agent.
- Uit gesprekken met andere, wo de 5 Nederlanders, blijkt dat het eten in gerkamp niet te kanen is;

Dus alles bij elkaar werd ik deze ochtend niet geruster.

Inmiddels zit ik in een hotel in Mongolie, maar wees gersut vanavond stap ik weer in een stinkende boemeltrein die mij naar Ulan Bator zal brengen (2 dagen). Vervolgens nog 2 dagen daar en 2 dagen in boemel-de-boemel en Beijing is bereikt.

Het volgende bericht zal komen vanuit het olympisch dorp te Beijing.